Do Kalamaty trafiłem przypadkiem. Pływając od wielu lat po Cykladach albo Wyspach Jońskich, omijałem na ogół porty Peloponezu. Jednak w czasie długiego zimowego rejsu z Aten do Izoli w Słowenii wiatry zagnały mnie do uroczego miejsca.
W listopadzie 2015 r. zaczęliśmy organizować rejs, dla mnie i kolegi Jarka pierwszy kapitański. W grudniu wyczarterowaliśmy jacht. I to nie byle jaki, ale jacht-legendę – s/y „Copernicus”. Zimą skompletowaliśmy załogę, a potem były przygotowania, które objęły wszystko, co miało sprawić, by żegluga była bezpieczna i spokojna. Wiosną trenowaliśmy intensywnie manewry portowe w Pucku. Zrobiliśmy wiele, aby wyprawa się udała, ale na wodzie przecież wszystko się może zdarzyć.
Fronty atmosferyczne dzielą różnorodne masy powietrza, obejmujące często obszary o rozmiarach poziomych rzędu tysiąca kilometrów i więcej. Stanowią przy tym tylko wąskie strefy pomiędzy tymi masami, są więc istotnymi, wielkoskalowymi czynnikami powodującymi zmiany pogody. W ich obszarze gromadzi się wiele zagrożeń dla różnych dziedzin działań człowieka, całkowicie i w krótkim czasie bowiem zmieniają się warunki pogodowe.
Wejście do kanału Vatu-i-ra osiągnęliśmy dopiero po zmroku, ale dobiegające z leżących po jego obu stronach wysp pojedyncze światła potwierdzały naszą pozycję wskazywaną przez OpenCPN. Południowo-wschodni wiatr, ok. 18 w., wpychał jacht i wyciągnięte, dwumetrowe fale w gardło o ośmiomilowej szerokości, skierowane na północ. Odbijając się od rafy pod Ovalao, nakładały się na siebie, zaczynały kompresować i rosnąć, aż wypiętrzyły się do okazjonalnie łamiących szczyty, stromych trzech metrów.
Podstawy współczesnej kartografii powstały w XVI w. Ich twórca, Gerard Kremer, znany jako Merkator, urodził się w Rupelmonde (Flandria) w 1512 r. Studiował nauki humanistyczne w ‘s-Hertogenbosch, a także na Katolickim Uniwersytecie Lowańskim. Sławę zdobył jako matematyk na tejże uczelni oraz jako geograf. Głównym źródłem jego dochodów był wyrób różnych instrumentów astronomicznych.