Gorące źródła na morzu, czyli tajemnica tureckiej jaskini

‹ Poprzedni news

Tratwą z Płocka do Malborka

Następny news ›

Mopelia - czarna perła Pacyfiku

Komunikat o błędzie

Notice: Undefined index: module w flexpaper_smartphone_field_display_alter() (linia 12 z /srv/www/motorowyjachting/public_html/sites/all/modules/custom/flexpaper_smartphone/flexpaper_smartphone.module).
Notice: Undefined index: module w flexpaper_smartphone_field_display_alter() (linia 12 z /srv/www/motorowyjachting/public_html/sites/all/modules/custom/flexpaper_smartphone/flexpaper_smartphone.module).
Notice: Undefined index: module w flexpaper_smartphone_field_display_alter() (linia 12 z /srv/www/motorowyjachting/public_html/sites/all/modules/custom/flexpaper_smartphone/flexpaper_smartphone.module).
Notice: Undefined index: module w flexpaper_smartphone_field_display_alter() (linia 12 z /srv/www/motorowyjachting/public_html/sites/all/modules/custom/flexpaper_smartphone/flexpaper_smartphone.module).

Dodane dnia 2 Styczeń 2016 r.

Po trzech tygodniach żeglowania wzdłuż tureckiego wybrzeża pomiędzy portami Antalya i Ayvalık wracaliśmy powoli do Aten, kierując się na północ wzdłuż Wybrzeża Jońskiego (Ionian Coast). Po drodze czekała nas niespodzianka...

Każdy, kto żegluje na jachcie przez kilkanaście dni, nawet jeśli nie są to transoceaniczne przeloty, wie, ile wart jest dobry, gorący prysznic – bez limitu wody. Wprawdzie w zaprzyjaźnionym gronie żeglarek znam dystyngowaną i zadbaną panią doktor, która twierdzi i udowadnia, że do utrzymania satysfakcjonującego stanu czystości wystarczy średniej wielkości (4–5 l) miska ciepłej wody, mydło, szampon i gąbka, ale to raczej godny podziwu wyjątek. Bywa na rejsach, że walczymy z załogą, która niefrasobliwie korzysta z wody, a jak doświadczony kapitan widzi wśród świeżej załogi panią o cudnych włosach do pasa, odczuwa podziw dla atrybutów kobiecego piękna, ale i przedsmak przyszłych pogwarek.

Jeśli zatem istnieją możliwości, a tak jest bez wątpienia w wypadku wód greckich i tureckich, skrupulatnie zbieramy wiedzę o różnych miejscach, w których występują gorące źródła wody. Te pozwalają się pluskać i baraszkować bez ograniczeń i nie wymagają uiszczania opłat wymaganych w marinach. W Grecji w tropieniu tych źródeł, poza opisami w niezrównanej locji Heikella, pomocne jest nazewnictwo. Wszystko, co jest pochodną od Loutra (Loutraki etc.), oznacza szansę na ciepłe wody. Choćby popularny port Loutra na Kithnos. Ale my byliśmy w Turcji, pracowicie nabierając wysokości na północ, aby następnie wzdłuż łańcucha greckich wysepek dotrzeć do Aten. Z wielką radością odkryliśmy więc w opisach zatoczkę Doganbey położoną pomiędzy Kuşadası i Sigacik, w której w wodzie i jaskiniach na brzegu były zachwalane, znane od starożytności źródła. Dotarliśmy tam ok. 10.30. Było pusto, tylko z boku, przy brzegu stał na kotwicy turecki gullet, a krzątająca się na pokładzie załoga przygotowywała śniadanie.

No to my buch kotwicę do wody i szukamy ciepłych miejsc. Cała załoga popłynęła chyżo to tu, to tam, jak kto zapamiętał z opisu i po chwili cieszyliśmy się bijącymi z dna gorącymi strumieniami wody. Ale to był początek. Prawdziwa frajda to podobne miejsca, lecz w przybrzeżnych jaskiniach. Od razu je rozpoznaliśmy i po chwili wygrzewania w „gorącym” morzu popłynąłem do najbliższej wraz z moim przyjacielem Pytonem. To koneser tego typu miejsc. Nigdy nie przepuścił okazji, żeby pogrzać się w ciepłej wodzie. Nawet w ustronnym miejscu na półwyspie Methana, gdzie ciepłe źródła są dodatkowo z silnym odczynem siarkowym – podobno niesłychanie leczniczym. Tak więc obaj przepłynęliśmy 200–300 m i wgramoliliśmy się do jaskini, czarnej jak dno piekieł, z wnętrzem wypełnionym złomami skalnymi i stertami głazów. Już po chwili znalazłem dla siebie wygodne zagłębienie, w którym buzowała ciepła woda, a Pyton kilkanaście metrów głębiej swoją „wanienkę”. I rozpoczęła się leniwa, wymarzona kąpiel.

Nie trwała jednak długo. Gdzieś po 5 minutach pławiący się nieopodal przyjaciel wydał z siebie straszliwy wrzask, który, odbijany przez sklepienie, wypełnił z nagła całą niewielką jaskinię. Pomyślałem natychmiast – coś ze zdrowiem, może jadowite ukąszenie. Ale nie. Po sekundzie z kakofonii dźwięków wydobyłem coś na kształt słowa ręka... ręka. I wszystko się wyjaśniło. Ale żeby zrozumieć, trzeba się cofnąć w czasie o jakąś godzinkę. Otóż przed naszym zjawieniem się w zatoce z tureckiego gulleta wypłynął załogant. Skierował się do świetnie znanej tubylcom jaskini. I zapadł w mroczną głębię, pluskając się w ciepłej wodzie. Pyton, sadowiąc się w swoim zagłębieniu, odciął Turkowi drogę powrotu na jacht. Kiedy obmyty i nagrzany zechciał wrócić na pokład, klepnął Bogu ducha winnego Pytona po plecach – wyciągnięta ręką. To właśnie ten dotyk mokrych palców niewidzialnej ręki wynurzającej się z ciemności wzbudził – i trudno się dziwić – zdumienie i zaraz potem przerażenie dzielnego druha.

Przyjacielu – pamiętaj. W najciemniejszej jaskini, głębiej niż Ty sam ją eksplorujesz, zawsze może się znaleźć ktoś, kto przybył tam wcześniej. Odnotuj ten fakt z godnością i powściągliwie, z umiarem jedynie alarmując otoczenie. Aha... I oszczędzaj wodę na jachcie. Źródła ciepłej wody w basenie Morza Śródziemnego nie występują zbyt często.

Zamów prenumeratę Jachtingu na Nowy Rok - 12 wydań magazynu w cenie 150 zł. Sprawdź tutaj.