W poniedziałek wieczorem 15.09.2014r. o godzinie 2000, pierwszy z zawodników BITWY O GOTLAND, wyścigu samotnych żeglarzy non-stop dookoła Gotlandii, Krystian Szypka na pokładzie s/y Polska Miedź, dotarł do mety.
Polska Miedź zwycięża w kategorii ogólnej, jako pierwszy jacht, który powrócił po starcie w piątek, 12 września, o godzinie 1200. Droga przebyta przez jacht to 516Mm, średnia prędkość 6,1 węzła czas 3 dni 8 godzin i 7 sekund.
„Wspaniale, że udało mi się po raz kolejny tę trasę zrobić, za każdym razem jest trochę inaczej, na pewno jest to niesamowite wyzwanie i ogromna satysfakcja, nie chodzi o to, czy jest się pierwszym, ale jak się jest, to jest fajnie” – powiedział Krystian Szypka po minięciu mety.
„Nie spodziewałem się, że z Jackiem aż tak twardo się weźmiemy za łby ani że tak bardzo odskoczymy od reszty. To co się zaczęło przedwczoraj i trwało do samego końca to niewiarygodne. Widzieliśmy się, mijaliśmy się tak, że lewy musiał ustępować, to się nie zdarzało w poprzednich edycjach ...” – tak mówił o swojej wyjątkowo zaciętej rywalizacji z Jackiem Zielińskim na Quick Livener.
Trasę opisywał tak:
„Wiedziałem, że jazda w górę będzie trudna, bo wiatr był najgorszy z możliwych, ale liczyliśmy, że po drugiej stronie będzie trochę odpoczynku, a to, co się działo wczoraj, to było wręcz przeciwnie, agresywna, skotłowana fala. Dopiero po wyjściu zupełnie za Gotlandię zaczęło się normalnie. To nas zaskoczyło. Trudniej było w górę, bo halsówka, zwrotów nie liczyłem, ale było ich bardzo dużo... Większość trasy płynąłem na autopilocie, za to bardzo dużo pracowałem przy żaglach.”
Czy znalazł czas na sen?
„Pierwsze spanie było dopiero dzisiaj w nocy – kilka seansów po 20 minut sobie zrobiłem, bardzo mi to pomogło; Pierwszej nocy wcale, bo emocje, drugiej zupełnie nie, w dzień ja spać nie umiem, dopiero dzisiaj się udało, czuję się, jakbym się zupełnie wyspał, naprawdę.”
Drugi w kolejności spodziewany jest Jacek Zieliński na s/y Quick Livener – orientacyjny czas dotarcia do portu YK Stoczni Gdańskiej w Górkach Zachodnich to godzina 2030. Trzeci, nad ranem, ok. 0230, powinien dotrzeć Radek Kowalczyk (s/y Sunrise).
Jako drugi na metę BITWY O GOTLAND, wyścigu samotnych żeglarzy non-stop dookoła Gotlandii, o godzinie 2206 wpłynął Jacek Zieliński na s/y Quick Livener. I to on jest zwycięzcą regat w kategorii KWR, uwzględniającej różnice wielkości i możliwości pomiędzy poszczególnymi jachtami.
Droga przebyta przez jacht to 502Mm, średnia prędkość 5,9 węzła czas 3 dni 10 godzin i 6 minut. (*czasy czekają na potwierdzenie przez sędziego regat – przyp.red.)
„Nie ma trudniejszych regat na Bałtyku. Jak się mogę czuć? Wspaniale! Dzwoniłem do sędziego, żeby się upewnić, bo nie wierzyłem...” – to były pierwsze słowa Jacka po minięciu linii mety.
O rywalizacji z Krystianem mówił tak:
„Czy spałem? Jak widziałem, że jeszcze mogę coś zyskać, to 20 minut, jedyna drzemka przez ostatnie 20 godzin. Wcześniej też nie było szans, bo ścigaliśmy się ostro z Krystianem i z jednej strony był tor statków, a z drugiej brzeg, to nie bardzo można było sobie pozwolić. To naprawdę męczące było. Poza tym wiadomo, że on nie śpi, bo wie gdzie ty jesteś, to ty też nie śpisz ... To było chyba najtrudniejsze ze wszystkiego. Trzy dni adrenaliny ... Krystian zrobił na początku jeden błąd i od Visby nasze regaty zaczęły się na nowo właściwie .... Coś niesamowitego.”
O trasie i o tajnej broni:
„Trudniej było żeglować w górę trasy, męcząca, krótka fala ... Pierwszy dzień fajny, ale sobota to piekło... Potem próbowałem użyć spinakera, bo to była moja tajna broń, wiedziałem, że Krystian go nie ma, choć ma większy i szybszy jacht. Ale jednak było za trudno, ciągłe wywózki, autopilot zupełnie sobie nie radził, zdecydowanie za mocno wiało. Przez próby ze spinakerem straciłem 2 mile i odpuściłem sobie.”
O tym, czy znajomość trasy coś daje:
„Różnica między nami a resztą stawki nie wynikała absolutnie z tego, że już po raz trzeci płynęliśmy tę trasę. To po prostu kwestia szczęścia, my mogliśmy gdzieś utknąć, a oni mogli jechać. Oczywiście są różne jachty, różnie przygotowane, ale to absolutnie nie jest tak, że my wiedzieliśmy więcej. Moim zdaniem to po prostu szczęście.”
Zapytany o to, czy bierze pod uwagę start w przyszłym roku, nie wahał się ani chwili.
„Nie ma lepszej imprezy, na pewno jeszcze raz będę chciał wystartować!” A więc wyzwanie rzucone.
Trzecie miejsce, zarówno w klasyfikacji ogólnej, jak i KWR BITWY O GOTLAND zajął Radek Kowalczyk na s/y Sunrise. Wpłynął do portu o godzinie 0203, po 511 milach żeglugi. Czas pokonania trasy wyniósł 3 dni 14 godzin 2 minuty. Kowalczyk, trzeci Polak w historii, który ukończył mordercze regaty Mini Transat, po Bitwie nie wyglądał na wyczerpanego.
„Czuję się wyspany, mógłbym klepnąć bojkę i jeszcze ze 12 godzin pojechać. Oczywiście chętnie bym się zdrzemnął, ale nie ma tragedii, chyba dobrze rozkładałem siły” – mówił po minięciu mety żeglarz, który w swojej karierze mierzył się samotnie z dłuższymi dystansami na mniejszym jachcie, Mini 6.50.
Kowalczyk tak podsumował swoją trasę:
„Pogoda udała się jak na wrzesień, 500 mil to przyzwoity dystans, można poczuć klimat samotnej żeglugi. Wszystko mam mokre, to już wiecie. Nie przebrałem się od startu, bo nie miałem w co. Moja nieprzemakalna torba z ubraniami stała dokładnie pod miejscem przecieku. Jak zszedłem, żeby się przebrać, czując już, jak będzie super zmienić ciuchy na suche i ciepłe, zobaczyłem, że wszystko w tej torbie pływa. Dosłownie akwarium. To nie był miły moment ... Śpiwór, ubrania, kluczyki, dokumenty... Dalej to wszystko jest mokre.”
„Miałem też kłopoty z samosterem, co pozostawia mi pewien niedosyt w kwestii wyniku rywalizacji. Zaczęło się to pierwszej nocy, ale rozpadł się na dwie części za boją zwrotną. Na falach nie byłem w stanie tego naprawić, dopiero na spokojniejszej wodzie pod Helem ... Cały ten czas sterowałem ręcznie, było pięknie, ale mam już trochę dosyć, bo ten rumpel strasznie ciężki. Fajna jazda była, naprawdę.”
Na trasie regat BITWA O GOTLAND pozostają jachty Konsal, Blekot i Janeczka. Pierwszy spodziewany jest jutro około godziny 1400, drugi około 1900, a trzeci najprawdopodobniej pojutrze wcześnie rano.
W poniedziałek o godzinie 1535 jacht Wanda prowadzony przez Michała Weselaka zacumował w Jacht Klubie Stoczni Gdańskiej. Michał wczoraj podjął decyzję o wycofaniu się z regat i zawrócił z trasy. Na temat przyczyn takiego działania mówi:
"Zepsuł mi się alternator. Niedługo po starcie. Płynąc w stronę Gotlandii starałem się maksymalnie ograniczyć zużycie prądu. Niestety próby naprawy się nie powiodły, do tego musiałem sterować ręcznie.
Gdybym chciał być twardy i płynąć dalej, oznaczałoby to kilka dni bez świateł i bez AIS. Przy takim ruchu statków jaki jest na trasie regat, uznałem, że jest to po prostu niebezpieczne."
Samotne żeglarstwo to sztuka podejmowania bardzo trudnych czasami decyzji. Cieszymy się, że Michał wybrał jak najbardziej słuszną w tej sytuacji opcję i postawił na pierwszym miejscu bezpieczeństwo. Oraz, że szczęśliwie powrócił do portu!
